Instagram vs πραγματικότητα: ποιος νοιάζεται αν το φως δεν είναι golden hour;

Αν ανοίξεις το Instagram και ψάξεις «wedding photography», θα δεις έναν κόσμο που μοιάζει βγαλμένος από ταινία. Όλα είναι τέλεια: το φως είναι πάντα golden hour, τα χρώματα είναι πάντα pastel, το νυφικό κυματίζει σαν να έχει δικό του ανεμιστήρα και το ζευγάρι χαμογελάει σαν να μην ένιωσε ποτέ στη ζωή του άγχος.

Κι έπειτα, υπάρχει η πραγματικότητα.

Η πραγματικότητα δεν έχει φίλτρα

Στην πραγματικότητα, η golden hour μπορεί να έρθει και να φύγει σε 10 λεπτά. Ή να έχει συννεφιά. Ή να βρέχει. Ή να έχεις κολλήσει στην κίνηση και να τη χάσεις τελείως. Τι κάνουμε τότε; Χάνεται η μαγεία; Ή μήπως η μαγεία είναι αλλού;

Γιατί η στιγμή που η νύφη αγκαλιάζει τη μητέρα της δεν χρειάζεται ηλιοβασίλεμα για να είναι δυνατή. Η στιγμή που ο γαμπρός δακρύζει όταν βλέπει τη νύφη δεν χρειάζεται να φωτίζεται σαν διαφήμιση για άρωμα. Αυτές οι στιγμές έχουν τη δική τους λάμψη. Και αυτή δεν τη ρυθμίζει ο ήλιος, αλλά η αλήθεια.

Τοξικότητα με golden φίλτρο

Το πρόβλημα δεν είναι το φως. Είναι το πώς τα social media σε κάνουν να πιστεύεις ότι μόνο αν έχεις golden hour έχεις ωραίες φωτογραφίες. Ότι αν δεν δείχνει σαν σκηνικό Netflix, τότε κάτι πήγε στραβά.

Αυτό είναι τοξικό. Γιατί σε βάζει να συγκρίνεις τη δική σου μέρα με curated highlights ανθρώπων που ούτε ξέρεις. Κι αντί να χαρείς το γέλιο, το χάος, το δικό σου φως, αρχίζεις να μετράς pixels.

Ο γάμος σου δεν είναι content

Δεν παντρεύεσαι για να βγει το feed σου όμορφο. Δεν ερωτεύτηκες για να έχεις matching presets. Ο γάμος σου δεν είναι παραγωγή για social media. Είναι η μέρα που λες «ναι» μπροστά στους ανθρώπους που αγαπάς. Και αυτή η μέρα είναι πιο σημαντική από κάθε αλγόριθμο.

Αν η golden hour είναι εκεί, υπέροχα. Αν όχι, δεν χάθηκε τίποτα. Γιατί το σημαντικό είναι να έχεις φωτογραφίες που σε κάνουν να νιώθεις, όχι να μαζεύεις likes.

Η αλήθεια έχει δικό της φως

Ξέρεις ποια φωτογραφία θα κρατήσεις μετά από χρόνια; Όχι απαραίτητα αυτή που έχει το πιο μαγικό ηλιοβασίλεμα. Αλλά αυτή που σε δείχνει να γελάς με την ψυχή σου. Αυτή που σε πιάνει να αγκαλιάζεις τον παππού σου. Αυτή που σου θυμίζει τη στιγμή που όλοι χόρευαν και τραγουδούσαν χωρίς καμία χορογραφία.

Αυτές οι φωτογραφίες μπορεί να είναι τραβηγμένες με φως που οι influencers θα χαρακτήριζαν «κακό». Μα για σένα θα είναι ανεκτίμητες. Γιατί κουβαλάνε συναίσθημα, όχι hashtags.

Το φως δεν ορίζει τη μνήμη

Στο τέλος, το golden hour είναι απλά μια ώρα της μέρας. Αυτό που μένει δεν είναι το φως, αλλά αυτό που έγινε κάτω από το φως. Τα γέλια, τα δάκρυα, η αμηχανία, οι χοροί. Αυτά είναι που χτίζουν μνήμη.

Η δουλειά μου δεν είναι να κυνηγάω τον ήλιο σαν κυνηγός θησαυρού. Είναι να δω το φως που υπάρχει και να το αφήσω να φωτίσει αυτό που έχει σημασία: εσένα.

Κλείνοντας

Instagram vs πραγματικότητα: η αλήθεια είναι ότι κανένα filter δεν μπορεί να ανταγωνιστεί τη μνήμη. Κανένα golden hour δεν μπορεί να αντικαταστήσει το βλέμμα που έχεις όταν λες «σ’ αγαπώ».

Ο γάμος σου δεν χρειάζεται να μοιάζει με content. Χρειάζεται να είναι δικός σου. Και όταν είναι δικός σου, το φως —όποιο κι αν είναι— θα είναι πάντα το σωστό.