Φιλοσοφία
(ή αλλιώς: πώς σκάβω για αλήθεια σε έναν κόσμο γεμάτο μπούρδα)
Δεν σε στήνω σε κοιτάζω…
Αυτό που κάνω δεν είναι "καλύπτω έναν γάμο".
Είναι: μπαίνω στα άγρια νερά σου και προσπαθώ να μην προδώσω τίποτα.
Ούτε τις ρωγμές, ούτε τα βλέμματα, ούτε την ωμή ομορφιά που κανείς δεν βλέπει…
Φωτογραφία χωρίς φτιασίδι
Αυτό είναι η Φωτογραφία Ντοκουμέντου
Η βιομηχανία του γάμου σου πουλάει ένα πακέτο: Φως-φίλτρο-ψεύτικο συναίσθημα-ξεφούσκωτο ευχολόγιο.
Εγώ δεν το πουλάω αυτό.
Δεν σε "στήνω". Δεν σου δίνω σκονάκια. Δεν κάνω σκηνοθεσία. Στέκομαι δίπλα σου. Και περιμένω.
Να ιδρώσεις. Να κλάψεις. Να ξεφύγεις.
Και να φανεί η αγάπη — όχι όπως θα 'θελες να είναι, αλλά όπως είναι στ’ αλήθεια.
Δεν κυνηγάω τη viral εικόνα. Κυνηγάω το βλέμμα της μάνα σου όταν καταλαβαίνει ότι μεγάλωσες…
Unposed δεν είναι στιλ. Είναι θέση.
Δεν είναι “εναλλακτική προσέγγιση”. Είναι αντίσταση.
Είναι το "όχι" σε μια φωτογραφία που έχει γίνει φετίχ του τέλειου. Σε έναν κόσμο που σε μαθαίνει να ποζάρεις για να αρέσεις, εγώ σου λέω:
“Ξεκουμπώσου. Πες την αλήθεια. Κι εγώ θα είμαι εκεί.”
Δεν είμαι εδώ να κάνω “δουλίτσα”. Είμαι εδώ να φτιάξουμε κάτι μαζί που θα μείνει.
Όχι «πελάτες». Όχι «παραδοτέα». Όχι ραντεβού του 40λέπτου.
Αλλά χώρος, χρόνος και εμπιστοσύνη.
Αν δεν μπορώ να σε νιώσω, δεν μπορώ και να σε φωτογραφίσω.
Αν δεν με εμπιστεύεσαι, θα σε φωτογραφίσω από απόσταση — κι αυτό δεν το θέλω ούτε για εσένα, ούτε για μένα.
Όχι πελάτες. Συμπαίκτες.
Το χάος είναι ευλογία
Τα ωραιοποιημένα weddings είναι σαν τα AirBnb που φωτογραφίζονται με ευρυγώνιο και σου κρύβουν τον σωλήνα της αποχέτευσης.
Ενώ η ζωή… έχει σωλήνες. Και χαμό. Και συγκίνηση.
Ο ιδρώτας είναι αλήθεια.
Το δάκρυ που έτρεξε χωρίς να το προλάβουμε, είναι φωτογραφία. Όχι το στυλιζαρισμένο φιλί στο sunset.
“Δεν θέλω το τέλειο. Θέλω το τίμιο.”
Δεν είναι για όλους
Αν θες ν’ ακούσεις “κούκλα είσαι, πάμε τώρα ένα πορτραίτο με το μπουκέτο”… Αν σε νοιάζει να δείξεις flawless στους followers σου… Αν δεν αντέχεις να φανείς όπως είσαι, με τα λάθη, την αμηχανία, το τρέμουλο…
Δεν είμαι ο φωτογράφος σου
“Δουλεύω με ανθρώπους που δεν ντρέπονται να φανούν. Με αυτούς που γιορτάζουν την αγάπη τους όχι για να την δείξουν, αλλά για να την ζήσουν.”
Αυτό είναι το Project Unposed
Δεν είναι υπηρεσία. Είναι κοινή πράξη. Είναι συμμαχία.
Στέκομαι δίπλα σου, όχι για να σε σκηνοθετήσω, αλλά για να σου δώσω πίσω κάτι που θα δείχνει ποιος ήσουν πραγματικά εκείνη τη μέρα.
Όχι σαν “γαμπρός” και “νύφη”, αλλά σαν άνθρωπος που είχε το θάρρος να σταθεί μπροστά στον άλλο — και να πει “σε βλέπω”.
