Το Ντοκουμέντο στη Φωτογραφία Γάμου — μια προσωπική εξομολόγηση
Δεν ξέρω για σένα, αλλά εγώ δεν μπορώ να βλέπω άλλη μία "τέλεια" φωτογραφία γάμου που απλώς υπάρχει για να είναι "ωραία". Το τέλειο φως, το τέλειο φίλτρο, το τέλειο παστέλ φόρεμα. Εντάξει. Είναι όμορφη. Αλλά τι μου λέει; Τι αφήνει πίσω της όταν την κλείσω;
Αυτό είναι το ερώτημα που με απασχολεί κάθε φορά που σηκώνω τη μηχανή — και είναι και ο λόγος που κάνω ντοκιμαντερίστικη φωτογραφία γάμου.
Η αφήγηση είναι η καρδιά της φωτογραφίας ντοκουμέντου
Για μένα, κάθε φωτογραφία γάμου που αξίζει, πρέπει να λέει μια ιστορία. Όχι απαραίτητα με φανφάρες και σκηνοθεσία. Μια ιστορία αληθινή. Όταν λείπει αυτό το νήμα, όσο εντυπωσιακή κι αν είναι η εικόνα, μένει ρηχή. Εφήμερη. Είναι σαν τις χιλιάδες selfie μπροστά στο ίδιο ηλιοβασίλεμα που γεμίζουν το feed — βλέπεις τη μία, τις έχεις δει όλες.
Δε λέω, ωραίες οι αισθητικές φωτογραφίες. Έχουν τη θέση τους. Αλλά το να είσαι φωτογράφος γάμου δεν είναι μόνο να δημιουργείς “ωραίες εικόνες”. Είναι να αιχμαλωτίζεις ιστορίες που αξίζει να ειπωθούν. Και αυτό απαιτεί περισσότερα από ένα όμορφο φόντο.
ένα μικρό φαντασματάκι γάμου…
Η φωτογραφία σαν κινηματογραφικό απόσπασμα
Ξέρεις πόσες φωτογραφίες χρειάζεται μια ταινία 90 λεπτών; 129.600 καρέ. Ο σκηνοθέτης έχει στη διάθεσή του χιλιάδες στιγμές να ξετυλίξει την πλοκή. Εγώ, στη φωτογράφιση γάμου, έχω το πολύ 60-100 εικόνες για να πω μια ιστορία. Χωρίς ήχο. Χωρίς κίνηση. Χωρίς δεύτερες λήψεις.
Κι όμως, αυτές οι λίγες στιγμές μπορούν να πουν τα πάντα: από τη συγκίνηση της γιαγιάς στην εκκλησία μέχρι το μικρό χάδι πριν τον πρώτο χορό. Αν ο θεατής κοιτάει τη μία φωτογραφία και θέλει να δει και την επόμενη και την επόμενη… τότε κάτι έχει γίνει σωστά. Εκεί αρχίζει η μαγεία της φωτογραφίας ντοκουμέντου.
μια κίνηση λέει πολλά…
Δεν φωτογραφίζω ανθρώπους. Φωτογραφίζω επαφές.
Το μυστικό της ντοκιμαντερίστικης φωτογραφίας γάμου δεν είναι οι άνθρωποι. Είναι οι σχέσεις μεταξύ τους. Τα βλέμματα. Τα νεύματα. Οι αυθόρμητες χειρονομίες που δεν στήνονται, δεν σκηνοθετούνται, απλώς συμβαίνουν.
Μια αγκαλιά που σφίγγει λίγο παραπάνω. Ένα νεύμα συνεννόησης μεταξύ δύο αδερφών. Ένα δάκρυ που δεν έγινε ποτέ “σκηνή”. Αυτά είναι που με ενδιαφέρουν. Αυτά μένουν στο μυαλό. Όχι το νυφικό που πετάει ή το drone shot πάνω από τον χώρο της δεξίωσης.
Γιατί η καλή φωτογραφία γάμου δεν είναι πορτρέτο. Είναι ανθρώπινη ιστορία. Και οι ανθρώπινες ιστορίες γράφονται στις λεπτομέρειες.
Ο ρόλος του φωτογράφου γάμου; Να μην μπει ανάμεσα στην ιστορία.
Όσο λιγότερο "φαίνομαι", τόσο περισσότερο βλέπω. Δεν είμαι εκεί για να σκηνοθετήσω. Δεν είμαι εκεί για να πω στους ανθρώπους τι να κάνουν ή πώς να σταθούν. Είμαι εκεί για να αναγνωρίσω τη στιγμή όταν συμβαίνει. Και να την καταγράψω, με τον σεβασμό που της αξίζει.
Γι’ αυτό και δεν λέω απλώς ότι είμαι φωτογράφος γάμου στη Θεσσαλονίκη. Είμαι ιστοριογράφος στιγμών. Παρατηρητής του πραγματικού. Κι αυτό έχει ευθύνη.
Γιατί το ντοκουμέντο έχει αξία διαχρονική
Οι φωτογραφίες που επιλέγεις να κρατήσεις για το υπόλοιπο της ζωής σου, δεν είναι ποτέ οι "τέλειες". Είναι αυτές που σε βάζουν ξανά μέσα στη στιγμή. Σε κάνουν να θυμάσαι. Να συγκινείσαι. Να γελάς.
Αυτές που δείχνεις σε παιδιά και εγγόνια — όχι για να τους δείξεις πόσο ωραία ήταν η διακόσμηση, αλλά για να τους θυμίσεις ποιοι ήσασταν.
Η ντοκιμαντερίστικη φωτογράφιση γάμου δεν είναι μόδα. Είναι στάση ζωής απέναντι στην εικόνα. Είναι επιλογή του ουσιαστικού. Του αυθεντικού. Του αληθινού.
Επίλογος
Δεν φωτογραφίζω για να εντυπωσιάσω. Φωτογραφίζω για να μείνω.
Δεν στήνω σκηνές. Περιμένω να συμβούν.
Δεν ενδιαφέρομαι για το τέλειο πλάνο. Ενδιαφέρομαι για την ιστορία πίσω του.
Αν αυτό που ψάχνεις είναι κάτι περισσότερο από "όμορφες φωτογραφίες", αν θέλεις μια φωτογράφιση γάμου που θα μιλά για σένα και όχι για το Instagram, τότε ίσως έχουμε κάτι να πούμε ο ένας στον άλλο.
