Η αγάπη δεν είναι πάντα straight. Και δεν χρειάζεται να είναι.

Αν μπεις σε οποιοδήποτε wedding portal, θα νομίσεις ότι ο γάμος είναι μία και μόνο εικόνα: λευκό νυφικό, γαμπρός με κουστούμι, εκκλησία στολισμένη σαν λουλουδάδικο, τούρτα πέντε ορόφων και χορός με τη μάνα να κλαίει στην πίστα. Ένα straight manual που μοιάζει να έχει γραφτεί πριν καμιά 70αριά χρόνια και αναπαράγεται μέχρι σήμερα, copy–paste.

Μόνο που η αγάπη δεν είναι manual. Δεν έχει default settings. Και – guess what – δεν είναι πάντα straight.

Το παραμύθι του “κανονικού” γάμου

Για χρόνια μας πείσανε ότι ο “κανονικός” γάμος έχει νύφη και γαμπρό. Ότι αν δεν φοράς λευκό φόρεμα και μαύρο κουστούμι, κάτι δεν πάει καλά. Ότι αν δεν φιληθείς μπροστά στον παπά ή τον δήμαρχο, δεν μετράει.

Αλλά ας είμαστε ειλικρινείς: αυτό δεν είναι γάμος· αυτό είναι τηλεοπτικό σποτ για απορρυπαντικά. Ο αληθινός γάμος είναι δύο άνθρωποι που αποφασίζουν να σταθούν δίπλα–δίπλα. Είτε φοράνε πέδιλα, είτε all star, είτε glitter στο κεφάλι.

Κι εδώ είναι η φάση: η αγάπη έχει άπειρες μορφές. Straight, gay, bi, queer, trans, non-binary, πανσέξουαλ. Όλα χωράνε. Γιατί η αγάπη είναι η πιο unposed κατάσταση που υπάρχει: δεν ποζάρει για κανέναν, δεν ζητάει έγκριση από καμία θεία, δεν κάνει like σε κουτσομπολιά.

Η αμηχανία της κοινωνίας

“Και τι θα πει η γιαγιά;”
“Και πώς θα το δει ο κόσμος;”
“Εντάξει, κάντε τη ζωή σας, αλλά μην το κάνετε και γάμο...”

Αυτές είναι οι κλασικές ατάκες της ετεροκανονικής κοινωνίας. Ένας πανικός μπροστά στο διαφορετικό, λες και η αγάπη πρέπει να πάρει άδεια χρήσης από το υπουργείο.

Στην πραγματικότητα, ξέρεις τι νιώθει η γιαγιά όταν βλέπει το εγγόνι της να παντρεύεται τον άνθρωπο που αγαπά; Χαρά. Μπορεί να πάρει λίγο χρόνο να το χωνέψει, αλλά στο τέλος θα δει το ίδιο που βλέπουμε όλοι: δυο άνθρωποι που λάμπουν. Και δεν υπάρχει πιο απλό, πιο αγνό πράγμα από αυτό.

Ο ρόλος της φωτογραφίας

Εδώ μπαίνω κι εγώ. Σαν φωτογράφος γάμου, βλέπω από πρώτο χέρι πόσο περιοριστικά είναι τα κουτάκια που μας πουλάνε. Το industry φωνάζει “luxury, perfect poses, timeless elegance”. Μα η αλήθεια είναι πιο ωμή, πιο όμορφη και σίγουρα πιο ελεύθερη.

Η δουλειά μου δεν είναι να σας βάλω να στήσετε το “τέλειο καρέ” με την άψογη συμμετρία. Η δουλειά μου είναι να κρατήσω χώρο για να είστε ο εαυτός σας. Να γελάσετε, να τσαλακωθείτε, να φιληθείτε με πάθος, να κλάψετε, να χορέψετε όπως γουστάρετε.

Η φωτογραφία γάμου LGBTQ+ δεν χρειάζεται διαφορετικούς κανόνες· χρειάζεται κανόνες μηδέν. Ό,τι είστε, όπως είστε, έτσι γράφεται και στην εικόνα.

Γιατί δεν χρειάζεται να είναι straight

Straight, gay, queer – δεν έχει σημασία. Η ουσία είναι μία: να βρεις τον άνθρωπό σου και να γιορτάσεις γι’ αυτό. Να τον κοιτάξεις και να πεις “εδώ είμαι”.

Κι αν κάποιος έχει θέμα μ’ αυτό; Πρόβλημά του. Η αγάπη δεν έχει manual, δεν έχει επιτροπή εγκρίσεων, δεν έχει dress code. Η αγάπη είναι η πιο ελεύθερη μορφή ύπαρξης. Και δεν χρειάζεται να είναι straight για να είναι αληθινή.

Unposed σημαίνει αληθινό

Όπως και στη φωτογραφία, έτσι και στη ζωή: οι πιο δυνατές στιγμές είναι οι αληθινές. Εκείνες που δεν τις σκηνοθετεί κανείς. Όταν γελάς μέχρι να σου φύγει το κραγιόν. Όταν χορεύεις ιδρωμένος με το πουκάμισο ανοιχτό. Όταν φιλάς το ταίρι σου κι ας σε κοιτάνε όλοι.

Αυτό είναι unposed. Και αυτό είναι αγάπη.

---