Ο γάμος σου δεν είναι γάμος. Είναι reality show με budget.

Λένε πως η οργάνωση του γάμου είναι “η πιο όμορφη περίοδος της ζωής σου”. Λένε. Ξέρεις τι είναι στην πραγματικότητα; Ένα survival game με high stakes. Γιατί δεν οργανώνεις απλά μια μέρα. Στήνεις μια επιχείρηση με δεκάδες vendors, budget που καίγεται πιο γρήγορα κι από φλόγιστρο σε χαρτί και οικογένειες που συμπεριφέρονται λες και γυρίζουμε sequel στο Game of Thrones.

Και κάπου στη μέση εσύ: ανάμεσα σε νυφικά, τιμές catering και τη θεία που θέλει να τραγουδήσει “Τα Ματόκλαδά σου Λάμπουν” στο τραπέζι.

Ας μιλήσουμε, λοιπόν, για το τι πραγματικά νιώθουν οι νεονύμφοι όταν οργανώνουν τον γάμο τους. Spoiler: Δεν είναι χαρά και πεταλουδίτσες.

Το ατελείωτο κυνήγι vendors

Νυφικά. Γαμπριάτικα. Κοσμήματα. Κομμωτήρια. Make up artists. Χώροι δεξιώσεων. Εκκλησίες. Στολισμοί. Προσκλήσεις. Γλυκά. Τουρτάρες με τρεις ορόφους. Μπομπονιέρες που θυμίζουν πιο πολύ corporate gift παρά κάτι ρομαντικό.

Ξεκινάς με όρεξη: “Είναι ωραία διαδικασία, θα γνωρίσουμε ιδέες, θα βρούμε το στυλ μας”. Μέχρι να φτάσεις στον πέμπτο vendor, έχεις ήδη αρχίσει να μιλάς με την ψυχολογική αντοχή κρατούμενου σε reality εγκλεισμού.

Ο καθένας σου πουλάει το “όνειρο”: “Αυτό το νυφικό είναι φτιαγμένο για σένα”. Ναι, και το ίδιο είπε σε άλλες 25 νύφες πριν από σένα. Ο χώρος δεξιώσεων σε κοιτάζει στα μάτια και σου λέει: “Μα είναι μόνο 70 ευρώ το άτομο, χωρίς ποτά”. Και συ ψάχνεις να βρεις πόσους νεφρούς έχεις διαθέσιμους.

Αλλάζεις mood γρήγορα: από Pinterest queen γίνεσαι Excel manager. Κάνεις spreadsheets, budgets, σημειώσεις. Και ξαφνικά ο γάμος σου δεν είναι γάμος. Είναι project management με deadlines, vendors και escalations. Αν δεν είσαι ήδη επαγγελματίας event planner, στο τέλος θα έχεις γίνει.

Τα λεφτά πετάνε σαν φύλλα στον αέρα

Εδώ κλαίει το σύμπαν.

Γιατί ο γάμος έχει ένα μαγικό χαρακτηριστικό: ό,τι αγοράζεις με τη λέξη “wedding” μπροστά, κοστίζει X3. Wedding cake; Μια τουρτίτσα 5 κιλών που σε άλλη περίσταση θα έκανε 100€, εδώ πάει 400€. Μπομπονιέρες; Ενώ για βάφτιση θα πλήρωνες 2€, στον γάμο είναι 6€. Γιατί; Γιατί μπορούν.

Οι vendors σε κοιτάνε στην τσέπη. Έχεις; Είσαι καλός πελάτης. Δεν έχεις; Θα πάρεις το “basic package” που basic δεν είναι, αλλά μοιάζει με leftovers της περασμένης σεζόν.

Ξεκινάς με budget “σφιχτό αλλά doable” και τελικά καταλήγεις να σκέφτεσαι αν θα πληρώσεις το ρεύμα ή τα λουλούδια της εκκλησίας. Και τα λουλούδια κερδίζουν, γιατί οι καλεσμένοι δεν θα βγάλουν selfie με το λογαριασμό της ΔΕΗ.

Και μη γελιέσαι: δεν είσαι πελάτης. Είσαι φρέσκο κρέας σε αγορά. Σου πουλάνε την “εμπειρία”, την “πολυτέλεια”, το “μοναδικό”. Ενώ στην πραγματικότητα σου πουλάνε αυτό που πούλησαν και στον προηγούμενο και στον επόμενο. Καλώς ήρθες στο εμπόριο της αγάπης.

Οικογενειακό δράμα: ο γάμος δεν είναι δικός σου, είναι όλων

Νόμιζες ότι θα είναι η μέρα σου. Α, καλό μου...

Στο ελληνικό γαμήλιο σύμπαν, ο γάμος είναι σαν το οικογενειακό τραπέζι τα Χριστούγεννα: όλοι έχουν άποψη.

• Η μάνα σου θέλει ρομαντικό στολισμό με τριαντάφυλλα.

• Ο πατέρας σου λέει “μην κάνεις πολλά έξοδα, βάλε δυο καρέκλες και τέλος”.

• Η πεθερά θέλει το δικό της σόι μπροστά στην εκκλησία.

• Ο θείος Γιώργος ζητάει να βάλεις και ζεϊμπέκικο στη playlist.

Κι αν πληρώνουν οι γονείς; Game over. Δεν είναι ο γάμος σου, είναι co-production. Πατάς pause στα όνειρά σου και παίζεις τον ρόλο του υπομονετικού κλαρίνου μέχρι να τελειώσει το πανηγύρι.

Και μετά έχεις το κουτσομπολιό: “Γιατί δεν έβαλες χρυσά στέφανα;” ή “Πολύ απλή η νυφική ανθοδέσμη”. Στην πραγματικότητα, ο γάμος σου είναι content για οικογενειακές συγκρίσεις. Δεν παντρεύεσαι μόνο. Γίνεσαι η αφορμή για social drama που θα συζητιέται τουλάχιστον για μια δεκαετία.

Το τελικό συναίσθημα

Κάπου ανάμεσα στα Excel, τα έξοδα και τα οικογενειακά καβγαδάκια, χάνεις το νόημα. Από το “παντρεύομαι τον άνθρωπό μου” πας στο “πρέπει να ικανοποιήσω 200 άτομα και να επιβιώσω”.

Και ξέρεις τι; Είναι ΟΚ να το παραδεχτείς. Να πεις “κουράστηκα”. Να πεις “νιώθω ότι δεν είναι δικό μου”.

Η αλήθεια είναι πως ο γάμος, όπως τον πλασάρει η βιομηχανία, είναι business, όχι celebration. Αλλά πίσω από το τσίρκο υπάρχει αυτό που πραγματικά μετράει: εσύ και ο άνθρωπός σου. Και αυτό είναι το μόνο που δεν αγοράζεται, δεν οργανώνεται, δεν μπαίνει σε spreadsheet.

---