Καρβέλας, drones και η μαγεία του unposed χάους

Γιατί ο γάμος σου δεν είναι music video των 00s (εκτός κι αν είναι)

Είναι 20:15. Έχεις αλλάξει ήδη τρία φορέματα, ο γαμπρός έχει ιδρώσει μέχρι τα γόνατα και το drone κάνει χαμηλές πτήσεις πάνω απ’ το τραπέζι με τα κεφτεδάκια. Η dj παίζει "Can’t Hold Us" και η θεία Τασία προσπαθεί να κάνει lip sync σε κάτι που νόμιζε ότι είναι playback. Το συνεργείο του γάμου έχει φέρει crane. Ναι, κανονικό. Με βραχίονα.

Και κάπου εκεί, ανάμεσα σε backlight, smoke machine και τεχνητό συναίσθημα, αναρωτιέσαι:

«Μα καλά, παντρεύομαι ή γυρίζω videoclip του Καρβέλα;»

Το “cinematic wedding” σαν performance

Τα τελευταία χρόνια, έχει γίνει viral αυτή η μυστήρια παγκόσμια ενορχήστρωση του γάμου ως ταινία. Οι όροι που χρησιμοποιούνται στις περιγραφές φωτογράφων και βιντεογράφων είναι λέξεις όπως:

• cinematic look

• color grading

• story-driven concept

• signature intro

• directed beauty shots

• voice-over narration

Σαν να μιλάμε για διαφημιστικό short film του Armani. Δεν λέω, ωραίο ακούγεται. Αν όμως το ζευγάρι παντρεύεται στην Αλεξάνδρεια Ημαθίας και έχει για κουμπάρο τον Σάκη που φέρνει τη βέρα με delivery, ε κάπως δεν κολλάει με την αφήγηση "αθόρυβο ελικόπτερο φέρνει τη νύφη στον καταρράκτη."

Το αποτέλεσμα; Μια ολόκληρη γενιά ζευγαριών που νιώθουν ότι πρέπει να παίξουν ρόλους. Ρόλους σε ένα καλοσκηνοθετημένο trailer, όπου το συναίσθημα οφείλει να μπει σε λήψη μεταξύ 18:35 και 18:52, στο χρυσό φως. Η συγκίνηση, αν δεν γράφει στην κάμερα, δεν μετράει.

Νύφες σε slow motion και γαμπροί σε ρόλο «James Wedding Bond»

Αν είσαι νύφη, η πιθανότητα να σου ζητήσουν «περπάτα προς το φως με νόημα, αλλά κοίτα πίσω με ελαφρύ χαμόγελο» είναι περίπου 98%. Αν είσαι γαμπρός, σε έχουν βάλει να κάνεις buttoning στο σακάκι τουλάχιστον πέντε φορές.

«Ξανά, αλλά αυτή τη φορά με περισσότερο πάθος. Θυμήσου: έχεις μόλις κατακτήσει τη γυναίκα της ζωής σου και το σακάκι είναι η κάθαρση σου.»

Αυτό, φίλε μου, δεν είναι φωτογράφιση γάμου. Είναι acting class.

Και δεν φταίνε τα παιδιά που το κάνουν. Πολλοί φωτογράφοι έχουν αναγκαστεί να μπουν σ’ αυτό το μοντέλο. Γιατί; Επειδή έτσι εκπαιδεύτηκε το κοινό να καταναλώνει τις στιγμές του: μέσα από βερνίκι. Μέσα από ένα carefully curated ψέμα, με μουσική επένδυση.

Το Unposed δεν είναι εναντίον του στυλ. Είναι εναντίον της υποκρισίας.

Μην το παρεξηγήσουμε. Δεν λέμε να μη φοράς ωραία ρούχα, να μην έχεις όμορφο φωτισμό ή να μην κάνεις είσοδο που θα θυμάσαι. Αν θες να έρθεις με άλογο, σέβας. Αν θες να φέρεις fire show, βάλε και φωτιστικά LED.

Το πρόβλημα δεν είναι το show. Το πρόβλημα είναι όταν το show καταπίνει τη σχέση.

Το Unposed λέει:

"Σκηνοθεσία χωρίς αλήθεια είναι marketing."

"Καλύτερα να ιδρώνεις αυθεντικά, παρά να λάμπεις ψεύτικα."

Και ξέρεις ποιο είναι το πιο τρελό; Όταν αφήσεις κάτω τις άμυνες, όταν δεν σου λέει κανείς τι να κάνεις, όταν αγκαλιάζεις τον πατέρα σου με τρόπο που δεν μπαίνει σε πλάνο… τότε η κάμερα γράφει το πιο "cinematic" καρέ που υπάρχει.

Όχι γιατί ήταν τέλειο. Αλλά γιατί ήταν αληθινό.

Επιστρέφει το cult του Καρβέλα

Πίσω λοιπόν στον Καρβέλα. Ο τύπος, με την υπερβολή, τα φώτα, τις τρέλες και το “μούρη μ’έχεις κάνει καψούρη”, έκανε το εξής αριστουργηματικό: Έλεγε την αλήθεια μέσα από το κιτς.

Και ξέρεις τι έκανε και ο unposed φωτογράφος; Κάνει το ανάποδο. Ξηλώνει το κιτς, για να μείνει η αλήθεια.

Ε, κάπου εκεί συναντιούνται. Γιατί και οι δύο σου λένε: «Μη ντρέπεσαι να φανείς.»

Το drone δεν νιώθει, αλλά ο άνθρωπος νιώθει

Μπορούμε να γελάμε με τα trends, αλλά η αλήθεια είναι σοβαρή:
Πολλά ζευγάρια νιώθουν ότι πρέπει να παίξουν για να αξίζουν φωτογραφίες.
Ότι πρέπει να είναι κάτι που δεν είναι.
Ότι πρέπει να μοιάζουν με άλλα ζευγάρια που δεν γνωρίζουν αλλά θαυμάζουν στο Instagram.

Unposed σημαίνει:

Δεν σου ζητάω να παίξεις τίποτα. Δεν σε καθοδηγώ στο να «φαίνεσαι όμορφος». Δεν κατασκευάζω ψεύτικες στιγμές. Δεν σου λέω πότε να γελάσεις, πότε να φιλήσεις, πότε να κλάψεις.

Σου λέω: ΖΗΣΕ. Κι εγώ είμαι εδώ.

Η φωτογραφία γάμου ως καθρέφτης, όχι σαν φίλτρο

Ο γάμος δεν είναι performance. Είναι τελετή. Αντί να μοιάζει με award ceremony, καλύτερα να μοιάζει με ιεροτελεστία.

Unposed φωτογραφία σημαίνει να δείξεις την ψυχή σου — όχι τη σκηνική σου παρουσία. Βίντεο unposed σημαίνει να θυμάσαι, όχι να αναπαράγεις.

Και, φίλε και φίλη μου, στο λέω με τη σοφία ενός ανθρώπου που έχει δει 500+ γάμους από κοντά: Η πιο συγκλονιστική λήψη δεν έχει ούτε φως, ούτε καπνό, ούτε μουσική. Έχει σιωπή. Έχει δάκρυ. Έχει αμηχανία. Έχει σχέση.

Αν ο Καρβέλας ήταν φωτογράφος γάμου

Αν ο Καρβέλας έπιανε κάμερα, θα έλεγε:

• “Φωτογράφισέ με όταν ουρλιάζω, όχι μόνο όταν τραγουδάω.”

• “Μη με σκηνοθετείς. Κάνε με να ξεχάσω ότι υπάρχεις.”

• “Δεν θέλω το τέλειο. Θέλω το σκισμένο, το αμήχανο, το αληθινό.”

Και στο τέλος, θα έβαζε τον εξής τίτλο στο άλμπουμ: «Δεν ήταν όμορφα. Ήταν δικά μας.»

Η κάμερα δεν είναι για να σε κάνει “όμορφο”. Είναι για να σε θυμάται.

Θέλεις cinematic; Τέλεια.

Να το πεις με τα λόγια σου. Να το νιώσεις. Όχι να το παίξεις. Θέλεις φωτογραφίες που να μοιάζουν με ταινία; Κάνε τον γάμο σου να μοιάζει με εσένα. Όχι με κάποιον άλλον. Γιατί στο τέλος της ημέρας, εκεί που θα ψάχνεις να θυμηθείς πώς ένιωσες… το drone δεν θα σε σώσει. Η ψυχή σου θα το κάνει.