Όταν ο χρόνος σταματά
Υπάρχουν στιγμές που δεν τις θυμάσαι με λέξεις. Τις θυμάσαι με σώμα. Με ανατριχίλα. Με δάκρυ. Με μια ανάσα που κράτησες χωρίς να το καταλάβεις.
Η εγκυμοσύνη και ο τοκετός είναι από αυτές. Δεν χωράνε σε πόζες. Δεν χωράνε σε “κοιτάξτε με, είμαι έγκυος”. Είναι ο εννιάμηνος ψίθυρος που γίνεται κραυγή. Είναι η γη που σείεται μέσα σου. Είναι η στιγμή που όλος ο χρόνος είναι τώρα.
Γι’ αυτό η φωτογράφιση εγκυμοσύνης και τοκετού δεν είναι μια ακόμη φωτογράφιση. Είναι μια δήλωση. Ένα “δεν θέλω να ξεχάσω”. Ένα “ήμουν εκεί — και άλλαξα για πάντα”.
Δεν έρχομαι να φωτογραφίσω την κοιλιά σου. Έρχομαι να καταγράψω την έκρηξη ζωής που κουβαλάς.
Δεν σκηνοθετώ. Δεν επεμβαίνω.
Είμαι εκεί για να πιάσω το φως όταν λες “το κάνω”.
Η φωτογράφιση αυτή είναι για σένα που:
θες να θυμάσαι ποια ήσουν πριν γίνεις μητέρα,
ποια έγινας όταν κράτησες το μωρό σου,
και ποια θα είσαι όταν το παιδί σου σε ρωτήσει “μαμά, με αγαπάς;” και θες να του δείξεις το βλέμμα σου εκείνη την πρώτη στιγμή.
Αν κάτι μέσα σου σού λέει ότι αυτό δεν πρέπει να το ξεχάσεις, τότε είμαι εδώ για να το κρατήσω για σένα.
