Γιατί το βίντεο του γάμου σου δεν είναι απλά μια καταγραφή.

Όταν με ρωτάνε τι σημαίνει “βίντεο γάμου”, η πρώτη μου απάντηση είναι ότι δεν μιλάμε για απλή καταγραφή. Δεν είμαι εκεί για να πατήσω rec και να κρατήσω ένα ντοκουμέντο. Είμαι εκεί για να φτιάξω μια ταινία αγάπης, ένα προσωπικό ντοκιμαντέρ που σε χρόνια θα το βάλεις να παίξει και θα σε μεταφέρει ξανά ακριβώς στην ίδια μέρα.

Παραδοσιακό vs Unposed

Το παραδοσιακό βίντεο γάμου έχει κάτι πολύ γνώριμο: τυπικά πλάνα, μουσική υπόκρουση, πολλές φορές σκηνές που φαίνονται «στημένες». Αν θες μια ωραία ανάμνηση, οκ, κάνει τη δουλειά του.

Το unposed wedding video, όμως, είναι κάτι άλλο:

• Δεν σε βάζω να ξαναζήσεις σκηνές «επίτηδες».

• Δεν σου ζητάω να κοιτάς συνέχεια τον φακό.

• Δεν προσπαθώ να δημιουργήσω ψεύτικες στιγμές.

Αντίθετα, παρατηρώ. Ακούω. Περιμένω την αληθινή αγκαλιά, το χαμόγελο που ξέφυγε, το βλέμμα που λέει χίλια πράγματα χωρίς λέξη. Αυτό είναι το βίντεο που θα αντέξει στον χρόνο.

Συναίσθημα > Σκηνοθεσία

Στον γάμο σου θα υπάρξουν στιγμές που δεν θα τις προσέξεις καν. Η γιαγιά που θα σκουπίσει διακριτικά ένα δάκρυ. Ο κολλητός που θα χτυπήσει φιλικά την πλάτη σου πριν μπεις στην εκκλησία. Το βλέμμα σας την ώρα που λέτε «Ναι».

Αυτές οι στιγμές είναι η καρδιά του unposed. Όχι σκηνοθεσία. Όχι τελειότητα. Μόνο αλήθεια.

Documentary αισθητική

Αν το παραδοσιακό βίντεο μοιάζει με «αναμνηστικό», το unposed wedding video μοιάζει με ταινία μικρού μήκους. Σαν ένα Netflix documentary μόνο για εσάς. Χτίζω ρυθμό, αφήγηση, αισθητική. Κάθε ζευγάρι έχει την ιστορία του – και το βίντεο πρέπει να τη λέει όπως ακριβώς είναι.

Δεν χρειάζεται να γίνεις ηθοποιός στον δικό σου γάμο. Το μόνο που χρειάζεται είναι να ζήσεις. Το υπόλοιπο είναι δική μου δουλειά.

Τοπικότητα & φως

Είτε παντρεύεσαι στη Θεσσαλονίκη με το ηλιοβασίλεμα στην παραλία, είτε στην Αθήνα με urban vibes, είτε σε ένα νησί με τον αέρα να μπερδεύει το πέπλο, το φως είναι ο μεγάλος πρωταγωνιστής. Και στο unposed video, αυτό το φυσικό φως είναι το σκηνικό σας.

Γιατί έχει σημασία το unposed;

Γιατί σε δέκα, είκοσι, τριάντα χρόνια, δεν θα θες να θυμάσαι μόνο πώς έμοιαζες. Θα θες να θυμάσαι πώς ένιωσες.

---